Ik kom uit een durp. Een durp in Brabant. Het Kersendorp. Dit betekent niets meer en niets minder dan dat je de eerste dag van je schoolvakantie een zomers potje boomklautert in de boom met de meeste kersen.
READ MORE
Als mijn moeder vroeger niets in huis had, dan kon ze zomaar toch nog iets lekkers uit de kast toveren. Dan bakte ze pannenkoeken met bier in het beslag, met caramelsaus en soms een bolletje ijs. Tja, ik heb het van geen vreemde.
Met een willekeurig keukenmachien hak je amandelnootjes fijn met een kleine beetje suiker en een drupje water. Hoppa, 2 minuten later heb je je eigen spijs. En hier voeg je dan wat fijngehakte gedroogde bende aan toe. Abrikozen, pruimen, rozijnen, dadel… het maakt echt niet uit! Als het maar een plakkerig goedje oplevert, eventueel met wat sinaasappelrasp. Ga los met wat kaneel, kardemom of 5 spices, maar dat hoeft niet. Suiker? Hoeft ook niet. Eitje? Mwah, niet nodig als het geheel niet te droog is.
Saffraan, het is een vreemd goedje: De gedroogde meeldraden van de Krokus Sativus zijn sterk van geur en geven een oranje-geelachtige kleur af aan vloeistoffen. De smaak is als honing met jodium, beetje tintelend en warm. Naast de mid-oosters-1001-nachtsprookjesachtige bijklank van de naam, kan ik smaakwise een een vage associatie met Superol-oplossing (om mee te gorgelen als je keelontsteking hebt…) niet geheel ontkennen. Misschien is dit laatste ook wel de reden dat ik het niet veel gebruik in de keuken, ondanks dat na iedere reis van mijn ouders naar ofwel Griekenland ofwel Spanje, een nieuwe potje saffraan in mijn kruidenkastje…
Knolletjessoep, dat had ik mezelf beloofd vandaag. Knollen helpen ons de winter door. Zitten boordevol met vanalles belangrijks aan vitaminen, maar zijn vooral ook lekker en daarnaast vaak mooi van lelijkheid.
Toen ik de eerste keer bij mijn liefde A. thuis kwam, werd er niet gekookt, maar haalde hij lasagna bij Sardinia (Stratums Eind). Het is niet voor niets dat ik juist in deze tijd van het jaar zo’n zin krijg in deze lasagna. Want mijn liefde voor A. en mijn liefde voor eten zorgen ervoor dat ik me juist hele kleine typische dingen herinner ten tijde van mijn kennismaking met dit recept.
Deze middag hebben we zo uitgebreid geluncht dat ik vanavond alleen maar kan denken aan een simpel gebakken eitje. Een ei is trouwens niet zomaar een ingredient! Ik eet ze dagelijks en altijd weer een beetje anders. Zacht gekookt, hard gekookt met een beetje belgische mayo en bieslook, als roerei met parmezaan en truffelolie of als spiegelei a la A. Maar meest favoriet als eiergerecht is voor mij het ‘Opa-ei’.